دولت الکترونیک یا دولت دیجیتالی، به استفاده دولت از فناوری اطلاعات برای جابجایی اطلاعات بین مردم، سازمانها، بازار و ارکان دیگر دولتی گفته میشود. دولت الکترونیک ممکن است توسطقوه مقننه، قوه قضائیه یا قوه مجریه به کار برده شود تا بهره وری داخلی را بهبود بخشد، خدمات عمومی را ارائه دهد یا روندهای دولتی مردم گرا را برای مردم فراهم کند. با اینکه پژوهشها نشان میدهد که دولت الکترونیک در ایران در سالهای انتهایی ریاست جمهوری سید محمد خاتمی خیلی جدی گرفته شد، اما در سالهای بعدی طرحهای راهبردی تا حدی کنار گذاشته شدند و در حال حاضر ایران به لحاظ شاخصهای حکومت الکترونیک در میان کشورهای جهان و حتی منطقه جایگاه شایسته ای ندارد.[۱] ارزیابیهای انجام گرفته از شاخص دولت الکترونیک در میان 190 کشور دنیا حاکی از آن است که ایران با کسب 4 هزار و 876 امتیاز در رتبه 100 جهان قرار دارد.